fot.POLMO FSC

Żuk A-14 - GLM-8

Lekki samochód gaśniczy wodno-pianowy

W 1966 roku lubelska Fabryka Samochodów Ciężarowych rozpoczęła produkcję lekkiego samochodu gaśniczego opartego na bazie dostawczego Żuka. Pojazd został opracowany na zamówienie odbiorcy zagranicznego.

Załogę wozu stanowiło 6 osób (2 w kabinie seryjnej i 4 w przedniej części nadwozia specjalnego). Nadwozie specjalne posiadało elementy adoptowane z furgonowej odmiany Żuka oznaczonej symbolem A-05. Tuż za ławką dla załogi wydzielono miejsce na węże i armaturę, a w tylnej części zabudowy umieszczono motopompę M8/8. Węże ssawne posadowiono na stelażach przebiegających wzdłuż pojazdu i osłoniętych dachem. Po prawej stronie, w tylnej części nadwozia znajdował się otwór umożliwiający podłączenie do motopompy węży ssawnych w przypadku pobierania wody ze zbiorników zewnętrznych.

Pojazd oznaczono symbolem A-14 i wmontowano weń górnozaworowy silnik S-21 o zdecydowanie lepszych parametrach niż jednostka dolnozaworowa stosowana w Żukach przeznaczonych na rynek polski. Głównym odbiorcą samochodów Żuk A-14 jak również zleceniodawcą ich konstrukcji był Egipt. Do polskiej straży pożarnej trafiły pojedyncze egzemplarze m.in. jeden z pierwszych wykonanych pojazdów eksploatowany był w ZZSP ZM Ursus. Do dzisiejszych czasów nie dotrwał prawdopodobnie żaden egzemplarz Żuka A-14.

Żuk A-14 GLM-8 (1966)

Oznaczenie pożarnicze wg PN-79: GLM-8
Podwozie: Żuk A-14 z 4-cylindrowym silnikiem benzynowym S21 o mocy 70 KM
Skrzynia biegów: 3+R
Układ jezdny: 4x2
Nadwozie: jednosegmentowe zbudowane z elementów nadwozia modeli A-03/A-05
Ilość miejsc: 6 (2+4)
Masa całkowita: ok. 2500 kg
Prędkość maks: 95 km/h

Wyposażenie pożarnicze:

  • motopompa M-800 PO-3E Polonia o wydajności 800 l/min
  • węże tłoczne i ssawne
  • armatura wodno-pianowa
  • drabina