Samochód specjalny operacyjny

Funkcje samochodów operacyjnych w polskiej straży pożarnej pełniły zwykłe pojazdy osobowe, wyposażone dodatkowo w środki łączności oraz oznakowane zgodnie z normatywami.

W pierwszej połowie lat osiemdziesiątych, w służbie liniowej pojawiły się Polonezy (model MR 83). Pojazdy te używane były głównie w komendach wojewódzkich (do komend rejonowych kierowano tańsze FSO 125p). Samochody wyposażono w jedną lampę ostrzegawczą LBS 6 w galeryjce oraz w dwutonową syrenę i mikrofon. Urządzeniem nagłaśniającym były głośniki tubowe "Unitry" umieszczone na dachu. Pojazdy otrzymały regulaminowe malowanie w postaci czerwonego pasa podokiennego oraz napisu STRAŻ.

Trzeba stwierdzić, że wczesne Polonezy, w roli samochodów operacyjnych straży, występowały dosyć rzadko. Niemniej jednak warto odnotować ten pojazd w katalogu środków transportu polskiej straży pożarnej okresu PRL.

FSO Polonez 1,5 C (1983)

Oznaczenie pożarnicze wg PN-79: SOp
Silnik: 4-cylindrowy benzynowy o pojemności skokowej 1481 ccm i o mocy 75 KM lub 82 KM
Skrzynia biegów: mechaniczna 5+R
Układ jezdny: 4x2
Nadwozie: hatchback
Ilość miejsc: 5 (1+4)
Wymiary (długość, szerokość, wysokość): 4272x1650x1420 (mm)
Rozstaw osi: 2509 mm
Prędkość maks: 150 - 155 km/h