Samochód specjalny operacyjny

Funkcje samochodów operacyjnych w polskiej straży pożarnej pełniły zwykłe pojazdy osobowe, wyposażone dodatkowo w środki łączności oraz oznakowane zgodnie z normatywami.

W latach pięćdziesiątych na wyposażenie komend straży weszły samochody operacyjne zabudowane na bazie Warszawy M20 i jej modernizacji (Warszawa 200,201,202). Pojazdy te używane były głównie w KGSP oraz w komendach wojewódzkich.

Samochód wyposażono w jedną lampę ostrzegawczą LB 2 oraz w jednotonową syrenę (wymienianą po wejściu w życie nowych normatywów, na sygnały dwutonowe). Pojazd otrzymał regulaminowe czerwone malowanie, a na drzwiach przednich umieszczono biały okrągły emblemat z napisem "Straż Pożarna". Poniżej podajemy charakterystykę Warszawy 200 widocznej na fotografii powyżej. Po ostatniej modernizacji "garbatej" Warszawy (model 202) w 1962 roku, zastosowano górnozaworowy silnik S-21, znacznie poprawiający dynamikę pojazdu. Prędkość maksymalna wzrosła wówczas do 130 km/h.

FSO Warszawa 200 (1957)

Oznaczenie pożarnicze wg PN-79: SOp
Oznaczenie pożarnicze wg PN-53: PO-5
Podwozie: FSO Warszawa 200 z 4-cylindrowym silnikiem benzynowym 2120 ccm, o mocy 52 KM
Skrzynia biegów: 3+R
Układ jezdny: 4x2
Nadwozie: fastback
Ilość miejsc: 5/6 (2/3+3)
Wymiary (długość, szerokość, wysokość): 4665x1695x1640 (mm)
Rozstaw osi: 2700 mm
Prędkość maks: 115 km/h