Fot. Archiwum FSC Lublin

Żuk A 34 - GLM-8/GLBM 06/2

Lekki samochód gaśniczy wodno-pianowy

W 1968 roku do krajowych jednostek straży trafiły pierwsze seryjne egzemplarze lekkich samochodów gaśniczych Żuk A-15. W tym samym czasie w FSC w Lublinie przystąpiono już do budowy różnych wersji nadwoziowych nowego typoszeregu samochodów dostawczych serii 30 oraz 40, które w przyszłości miały całkowicie zastąpić dotychczasowy lubelski produkt. Nowa seria "dostawczków" charakteryzowała się większą nośnością podwozia, nowoczesną sylwetką nadwozia oraz zastosowaniem serii nowych rozwiązań konstrukcyjnych. Wśród licznych odmian użytkowych tego pojazdu znalazł się również wariant przeznaczony dla straży pożarnych. Został on opracowany we współpracy z Komendą Główną Straży Pożarnych w Warszawie.

Pojazd oparto konstrukcyjnie o podwozie z przednim układem napędowym. Źródłem napędu miał być silnik S-21M, czyli zmodernizowana wersja dotychczasowej, górnozaworowej jednostki napędowej Żuka. Dotychczas nie udało się jednak ustalić czy silnik ów w ogóle powstał i jaki był stopień jego modernizacji. Prototypowy Żuk A-34 posiadał całkowicie zamknięte czterodrzwiowe, sześciomiejscowe nadwozie. W jego tylnej części wydzielono miejsce na motopompę, węże i armaturę gaśniczą. Na dachu pojazdu zainstalowano uchwyty na węże ssawne oraz trójprzęsłową drabinę nasadkową. .

Samochód miał być produkowany w dwóch zasadniczych wariantach:

  • GLM-8 - wyposażony w motopompę M8/8, obsada 6 osób - przewidziany głównie dla jednostek OSP
  • GLBM 0,6/2 - wyposażony w motopompę M2/12 oraz niewielki zbiornik na wodę, obsada 4 osoby - przewidziany jak wóz "pierwszego rzutu" dla miejskich jednostek zawodowych
Koncepcja nowej lubelskiej serii samochodów dostawczych nie wyszła jednak nigdy poza stadium prototypu. Na początku lat siedemdziesiątych zapadła decyzja o zaprzestaniu dalszych prac badawczych nad całym typoszeregiem serii 30 i 40. Według obecnego stanu wiedzy można stwierdzić, że powstał co najmniej jeden prototyp Żuka A-34. Nie wiadomo jednak jakie były jego późniejsze losy i czy był on kiedykolwiek eksploatowany w warunkach podziału bojowego.

Żuk A-34 GLM-8 (1968)

Oznaczenie pożarnicze wg PN-79: GLM-8
Podwozie: Żuk A-34 z 4-cylindrowym silnikiem benzynowym S21M (?)
Układ jezdny: 4x2
Nadwozie: jednosegmentowe zbudowane z elementów nadwozia prototypowej serii
Ilość miejsc: 6 (2+4)
Wymiary (długość, szerokość, wysokość): 4930x2060x2270 (mm)
Masa całkowita: 2500 kg
Prędkość maks: b.d.

Wyposażenie pożarnicze:
  • motopompa M-800 PO-3E Polonia o wydajności 800 l/min przy ciśnieniu 8 bar
  • węże tłoczne W-52 (120 mb) oraz W-75 (200 mb)
  • węże ssawne W-110 - 3 szt.
  • armatura wodno-pianowa
  • drabina trójprzęsłowa nasadkowa
  • aparaty ochrony dróg oddechowych - 2 szt.
Żuk A-34 GLBM 0,6/2 (?)

Oznaczenie pożarnicze wg PN-79: GLBM 0,6/2
Podwozie: Żuk A-34 z 4-cylindrowym silnikiem benzynowym S21M (?)
Układ jezdny: 4x2
Nadwozie: jednosegmentowe zbudowane z elementów nadwozia prototypowej serii
Ilość miejsc: 4 (2+2)
Wymiary (długość, szerokość, wysokość): 4930x2060x2270 (mm)
Masa całkowita: 3100 kg
Prędkość maks: b.d.

Wyposażenie pożarnicze:
  • motopompa M-200 o wydajności 200 l/min przy ciśnieniu 12 bar
  • zbiornik na wodę o pojemności 600 litrów
  • węże tłoczne W-52 (260 mb)
  • armatura wodno-pianowa
  • aparaty ochrony dróg oddechowych - 2 szt.