Samochód specjalny SDA-30/16 z drabiną mechaniczną o długości wysuwu 30 metrów

Drugą odmianą autodrabiny Magirusa kupowaną w latach pięćdziesiątych była drabina SDA-30/16. Pojazd zabudowano na podwoziach Magirus S6000 z układem jezdnym 4x2.

W pojeździe zastosowano czterodrzwiową, załogową kabinę z wysuniętym silnikiem. Za kabiną umieszczono platformę na której zainstalowano czteroprzesłową drabinę o długości wysuwu 30 m. Drabina ta miała konstrukcję metalową i sterowana była mechanicznie. Pojazd wyposażono ponadto w autopompę umieszczoną na przednim zderzaku. Stabilność podczas pracy drabiny zapewniały cztery podpory terenowe rozkładane ręcznie.

W 1952 roku zakupiono dwa egzemplarze tych autodrabin. Zostały one skierowane do miejskich ZSP w Warszawie i Łodzi. Warszawski egzemplarz początkowo pełnił służbę w stołecznej Szkole Oficerów Pożarnictwa.

Magirus S 6000 – DL30 (1952)

Oznaczenie pożarnicze wg PN-79: SDA-30/16
Podwozie: Magirus-Deutz S 6000 z silnikiem wysokoprężnym Deutz o mocy 125 KM
Układ jezdny: 4x2
Nadwozie: dwusegmentowe składające się z kabiny załogowej i zabudowy specjalnej
Liczba miejsc: 6 (1+1+4)
Masa całkowita: ok. 8500 kg
Prędkość maks: 75 km/h

Wyposażenie pożarnicze:

• drabina 4-przęsłowa o konstrukcji metalowej
• długość wysuwu drabiny 30 m.
• mechaniczny napęd mechanizmów drabiny
• 4 wrzecionowe podpory terenowe rozmieszczone przed osią tylną i na tylnym zwisie, sterowane ręcznie
• autopompa Magirus PV 615 o wydajności 1600 l/min przy ciśnieniu 8 bar
• dwukołowe zwijadła na węże tłoczne (2x150m) umieszczone w tylnej części pojazdu