Samochód specjalny SDA-25/16 z drabiną mechaniczną o długości wysuwu 25 metrów

W 1952 roku pojawiły się w jednostkach straży pierwsze fabrycznie nowe samochody pożarnicze pochodzące z importu. Były to drabiny mechaniczne zachodnioniemieckiej Magirus. Pojazdy zabudowano na podwoziach Magirus S3500 z układem jezdnym 4x2.

W pojeździe zastosowano czterodrzwiową, załogową kabinę z wysuniętym silnikiem. Za kabiną umieszczono platformę na której zainstalowano czteroprzesłową drabinę o długości wysuwu 25 m. Drabina ta miała konstrukcję metalową i sterowana była mechanicznie. Pojazd wyposażono ponadto w autopompę umieszczoną na przednim zderzaku. Stabilność podczas pracy drabiny zapewniały cztery podpory terenowe rozkładane ręcznie.

Autodrabiny Magirus SDA 25/16 były pierwszymi nowoczesnymi pojazdami tego typu, które zasiliły tabor rodzimej straży pożarnej w mrocznej dekadzie lat pięćdziesiątych.

Magirus S 3500 – DL25 (1952)

Oznaczenie pożarnicze wg PN-79: SDA-25/16
Podwozie: Magirus-Deutz S 3500 z silnikiem wysokoprężnym Deutz o mocy 85 KM
Układ jezdny: 4x2
Nadwozie: dwusegmentowe składające się z kabiny załogowej i zabudowy specjalnej
Liczba miejsc: 6 (1+1+4)
Masa całkowita: 7800 kg
Prędkość maks: 75 km/h

Wyposażenie pożarnicze:

• drabina 4-przęsłowa o konstrukcji metalowej
• długość wysuwu drabiny 25 m.
• mechaniczny napęd mechanizmów drabiny
• 4 wrzecionowe podpory terenowe rozmieszczone przed osią tylną i na tylnym zwisie, sterowane ręcznie
• autopompa Magirus PV 615 o wydajności 1600 l/min przy ciśnieniu 8 bar
• dwukołowe zwijadła na węże tłoczne (2x150m) umieszczone w tylnej części pojazdu