Samochód specjalny SD-44 z drabiną hydrauliczną o długości wysuwu 44 metry

W połowie lat osiemdziesiątych Komenda Główna Straży Pożarnych zamówiła w zachodnioniemieckiej firmie Magirus cztery 44-metrowe samochodowe drabiny hydrauliczne. Zamówienie dotyczyło drabin z zapadkową blokadą przęseł, których de facto w programie produkcyjnym Magirusa nie było już od kilku lat. Mimo to Niemcy zgodzili się zrealizować ten kontrakt i zbudowali z zapasowych elementów magazynowych cztery samochody SD-44. Trzy egzemplarze zabudowano na podwoziach nowego typoszeregu Iveco 190-25 wyposażonych w krótką kabinę kierowcy (czwarty egzemplarz - na starszym podwoziu z kabiną załogową opisany został w odrębnym artykule)

W konstrukcji nadwozia zastosowano krótką, odchylaną kabinę wagonową o układzie miejsc 1+2. Za kabiną umieszczono platformę na której zainstalowano sześcioprzęsłową drabinę o długości wysuwu 44 m, wyposażoną w windę ratowniczą. Drabina ta miała konstrukcję metalową z zapadkową blokadą przęseł i sterowana była hydraulicznie. W dolnej części nadwozia specjalnego zainstalowano skrytki na sprzęt zamykane drzwiami żaluzjowymi. Pojazd posiadał 4 hydrauliczne podpory terenowe rozkładane hydraulicznie.

W grudniu 1986 roku dokonano odbioru pojazdów u Magirusa i po przetransportowaniu ich do kraju rozpoczęto eksploatację w podziałach bojowych. W trakcie tej eksploatacji okazało się, że wszystkie egzemplarze są wysoce awaryjne. Pojawiły się opinie że dość tego, że drabiny są przestarzałe (mechanizm zapadkowy) to jeszcze zostały niechlujnie złożone przez producenta. W związku z tym w krótkim czasie od momentu rozpoczęcia eksploatacji wszystkie cztery egzemplarze zgromadzono na terenie CNBOP w Józefowie, gdzie przedstawiciele Magirusa mieli ocenić czy w ogóle nadają się one do eksploatacji. Oficjalnie komisja stwierdziła, że zamówiliśmy drabiny zapadkowe i takie dostaliśmy. Nieoficjalne opinie ekipy serwisowej nie nadają się do cytowania. Po zakończeniu badań samochody powróciły do swoich macierzystych jednostek gdzie przystąpiono do kontynuacji ich eksploatacji. Stopień ich gotowości operacyjnej pozostawał jednak w dalszym ciągu na niskim poziomie.

Iveco Magirus – DL44 (1986)

Oznaczenie pożarnicze wg PN-79: SD-44
Podwozie: Iveco Turbo Tech 190-25 z doładowanym silnikiem wysokoprężnym o mocy 250 KM
Układ jezdny: 4x2
Nadwozie: dwusegmentowe składające się z kabiny i zabudowy specjalnej
Liczba miejsc: 3 (1+2)
Masa całkowita: ok. 16 000 kg
Prędkość maks: 85 km/h

Wyposażenie pożarnicze:

• drabina 6-przęsłowa o konstrukcji metalowej
• długość wysuwu drabiny 44 m
• maksymalny wysięg stojącej drabiny 12 m
• hydrauliczny napęd mechanizmów drabiny
• zapadkowy system blokowania przęseł
• winda ratownicza
• działko zamontowane na wierzchołku ostatniego przęsła
• 4 podpory terenowe rozmieszczone przed osią tylną i na tylnym zwisie, sterowane hydraulicznie

• SChP Kraków
• ZSP Lublin
• ZSP Rzeszów